تحلیل بنیادی برای ارزها

وقتی صحبت از ارزها می‌شود، همیشه یک سوال بزرگ وجود دارد:

چه چیزی یک ارز را نسبت به ارز دیگر ارزشمندتر می‌کند؟

گذشته از همه اینها، اکثر ارزها فقط ورودی‌های کاغذی و دیجیتالی هستند. پس چرا یکی از دیگری بهتر عمل می‌کند؟

نظریه اساسی ساده است:

هرچه اقتصاد یک کشور قوی‌تر باشد، واحد پول آن قوی‌تر است.

برای اندازه‌گیری قدرت (و پتانسیل آینده) یک اقتصاد، معامله‌گران بازار را رصد می‌کنند شاخص‌های اقتصادی که به طور منظم منتشر می‌شوند. در اینجا برخی از آنها آمده است مهمترین مواردی که باید تماشا کنید:

حقوق و دستمزد غیرکشاورزی (NFP) - فقط ایالات متحده

انتشار: اولین جمعه هر ماه
این یک داده کلیدی در مورد رشد مشاغل ایالات متحده است. بالاتر از حد انتظار اعداد NFP نشان‌دهنده‌ی توسعه‌ی اقتصادی هستند که معمولاً دلار آمریکا (USD) را تقویت می‌کند در برابر ارزهایی مانند یورو، پوند، ین و فرانک سوئیس.

فروش خرده فروشی

فروش خرده‌فروشی منعکس‌کننده‌ی هزینه‌های مصرف‌کننده است که نیروی حیاتی اکثر اقتصادهای مدرن محسوب می‌شود.

هزینه بیشتر = اعتماد بیشتر = رشد اقتصادی = ارز قوی‌تر.
از سوی دیگر، ضعف یا کاهش فروش خرده‌فروشی می‌تواند نشان‌دهنده‌ی رکود باشد.

نرخ بیکاری

این شاخص درصد افراد بیکار را اندازه‌گیری می‌کند.

افزایش بیکاری = درآمد و هزینه کمتر مردم = اقتصاد ضعیف‌تر = ضعف احتمالی ارز.
بیکاری بالا همچنین هزینه‌های دولت (مثلاً در مورد مزایا) را افزایش می‌دهد و فشار بیشتری بر اقتصاد وارد می‌کند.

تولید ناخالص داخلی - تولید ناخالص داخلی

تولید ناخالص داخلی تصویر بزرگی است و ارزش کل کالاها و خدمات تولید شده توسط یک کشور را اندازه‌گیری می‌کند.

• افزایش تولید ناخالص داخلی؟ اقتصاد در حال رشد است. برای پول ملی خوب است.
• کاهش تولید ناخالص داخلی؟ مشکلات اقتصادی. برای پول ملی مضر است.

CPI – شاخص قیمت مصرف کننده (تورم)

شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI) قیمت کالاهای روزمره را دنبال می‌کند، اساساً معیاری برای سنجش تورم است.

• افزایش تورم به این معنی است که زندگی در آن گران‌تر است، که می‌تواند هزینه‌های مصرف‌کننده را کاهش دهد.
• تورم کنترل‌شده اغلب نشانه خوبی است، به خصوص اگر دستمزدها نیز در حال افزایش باشند.
• بانک‌های مرکزی ممکن است واکنش نشان دهند افزایش نرخ‌ها، که معمولاً ارز را تقویت می‌کند.

تصمیمات نرخ بهره

بانک‌های مرکزی نرخ بهره را بر اساس وضعیت اقتصاد تعیین می‌کنند. آنها می‌توانند:

• سفت کردن (افزایش نرخ بهره) برای کاهش تورم یا اقتصاد بیش از حد داغ.
  جذب سرمایه بین‌المللی = ارز قوی‌تر.
• شل کردن (کاهش نرخ‌ها) برای تحریک رشد در دوره‌های اقتصادی ضعیف.
  قرض گرفتن و خرج کردن را تشویق می‌کند = می‌تواند ارز را تضعیف کند.

کنفرانس‌های مطبوعاتی بانک مرکزی

پس از تصمیم‌گیری در مورد نرخ بهره، بانک‌های مرکزی (مانند فدرال رزرو یا بانک مرکزی اروپا) کنفرانس‌های مطبوعاتی برگزار می‌کنند تا چشم‌انداز خود را توضیح دهند.

دو اصطلاح کلیدی که باید به آنها توجه کنید:

• ستیزه‌جو = لحن تهاجمی، اشاره به افزایش نرخ‌های آتی = خوش‌بینی برای این ارز.
• داویش = لحن محتاط یا عصبی، اشاره به کاهش نرخ بهره یا نگرانی‌های اقتصادی = روند نزولی برای این ارز.

نکات پایانی

درک این شاخص‌های بنیادی هنگام معامله در فارکس به شما مزیت بزرگی می‌دهد. آن‌ها بازار را هر بار تغییر نمی‌دهند، بلکه در درازمدت، آنها کل روایت اقتصادی پشت هر ارزی را شکل می‌دهند.